Dziś kolejny przykład na to, jak niesamowitym materiałem jest tektura. Przedstawiamy Daniela Agdaga, artystę mieszkającego w Melbourne, który tworzy z kartonu dzieła tak bardzo złożone i szczegółowe, że czasami trudno uwierzyć, iż powstały z tektury. Dodatkowo, z sukcesami, wykorzystuje swoje projekty do realizacji filmów poklatkowych, co czyni go artystą z pogranicza rzeźby i filmografii.

Daniel Agdag jest synem imigrantów z Armenii. Zanim zainteresował się tworzeniem ruchomych obrazów, studiował sztuki piękne. Jego twórczość była i jest prezentowana na wielu wystawach m.in. w Melbourne, Nowym Jorku, Londynie, Sydney, Hong Kongu; Bazylei czy Tokio. Obecnie jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych na całym świecie. Artysta jest trzykrotnym zdobywcą nagrody Dendy Award na festiwalu filmowym w Sydney, był także dwukrotnie nominowany do prestiżowej nagrody AFI/AACTA, którą zdobył w 2017 roku. Jego film Lost Property Office w 2018 roku został nominowany do Oscara za najlepszą krótkometrażową animację i był wyświetlany na całym świecie.

Artysta określa swoją twórczość jako symboliczną samoanalizę odtworzoną w trójwymiarowej formie, mechaniczny przejaw jego myśli i idei w odniesieniu do otaczającego go świata: Dzieło jest bezpośrednio i pośrednio wchłaniane przez systemy i interaktywną naturę, z której wywodzi swoje funkcje i cel. Jako całość jest wykonane ręcznie w subtelne i kusząco delikatne formy, które niosą ze sobą ukryte narracje przodków, motywy i unikalny język, który nie tylko napędza idee, ale nadaje im estetykę. 

Artystę inspirują ukryte mechanizmy i systemy, które umożliwiają funkcjonowanie uprzemysłowionego światu, co skutkuje powstawaniem fantastycznych, pełnych inwencji i wymagających dużej wyobraźni konstrukcji. Jego bardzo szczegółowe rzeźby określa się jako architektoniczne w formie, kapryśnie przestarzałe i niewyobrażalnie zawiłe.

Głównym materiałem wykorzystywanym w twórczości i nośnikiem przekazu jest karton. O jego wyborze zdecydowało, jak mówi Agdag, utylitarne pochodzenie i monochromatyczna prezentacja, która tworzy paradoks kruchości i siły za pomocą struktur przypominających formy architektoniczne i maszyny. Tektura jest stałym elementem jego twórczości, zaczynając jako narzędzie, a stając się integralnym nośnikiem wypowiedzi.

 

Źródło: publicoffice.com.au