Komisja Europejska opublikowała komunikat dotyczący celów klimatycznych na rok 2040. Nie jest to dokument prawny ale tekst, który rozpoczyna proces ustalania poziomów emisji CO2 w Unii Europejskiej. Proponowany przez UE cel jest ambitny, zgodnie z postulatami środowiska naukowego. Powinien on jednak przede wszystkim opierać się na złożonych realiach gospodarczych i fizycznych, których żaden z zaproponowanych przez Komisję scenariuszy odpowiednio nie uwzględnia.

Komunikat UE uznaje rolę bioekonomii w osiągnięciu ambitnych celów klimatycznych na rok 2040, podkreślając, że nie tylko energia, ale także materiały muszą być uwolnione od paliw kopalnych. W opublikowanym dokumencie przedstawiony został scenariusz „Życie”, jako dodatkowy do trzech podstawowych, ilustrując wpływ zrównoważonych stylów życia, wynikających z zmian preferencji konsumentów oraz działań z zakresu gospodarki obiegu zamkniętego, na klimat.

Rozwój sektora celulozy i papieru na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci stanowi przykład tego, jak bioekonomia oparta na obiegu zamkniętym pozwala ograniczyć zapotrzebowanie na surowce i spełnić rosnące oczekiwania obywateli UE dotyczące zrównoważonego rozwoju, oferując substytuty dla produktów z paliw kopalnych, wykonane z alternatywnych materiałów pochodzących ze źródeł biologicznych. A ponieważ węgiel jest magazynowany w produktach drewnopochodnych, wypierają one również emisje z produktów wykonanych z materiałów kopalnych i zmniejszają wpływ człowieka na planetę.

Cepi, podobnie jak przedstawiciele całego sektora leśnego, wzywa do ostrożnego podejścia do szacowania udziału CO2 pochłanianego przez lasy w ramach modeli opracowanych przez Komisję UE. Zmiany klimatyczne wpłynęły na zdolność lasów do pochłaniania dwutlenku węgla, ważne jest więc unikanie błędnego założenia, że emisje są kompensowane przez naturę. Zamiast tego UE powinna priorytetyzować redukcję. Podejście „najpierw redukcja emisji”, które nie miałoby wpływu na lasy, jest niesłusznie kojarzone z najmniej ambitnym z proponowanych przez Komisję Europejską scenariuszy na rok 2040.

Scenariusze Komisji zasadniczo nie uwzględniają w pełni wyzwań gospodarczych związanych z osiągnięciem ambitnych celów w zakresie dekarbonizacji, w szczególności potrzeby przewidywalności, jako warunku wstępnego dla uwolnienia zielonych inwestycji. Przykładem jest wdrożenie technologii wychwytywania i utylizacji biogenicznego dwutlenku węgla, które znalazło odzwierciedlenie w opublikowanym innym komunikacie, w sprawie zarządzania emisją przemysłu. Koszt transformacji w każdym razie będzie bardzo wysoki, Komisja Europejska szacuje, że należy przeznaczyć na nią 1,5 bln euro rocznie. Aby to się udało, należy przede wszystkim utrzymać lokalne inwestycje w przemyśle europejskim poprzez odpowiednią politykę, która będzie sprzyjać inwestycjom. Komisja Europejska musi zrozumieć, że sukces dekarbonizacji europejskiej gospodarki zależy od globalnej konkurencyjności jej przemysłu wytwórczego.

W każdym scenariuszu system energetyczny UE musi zostać w znacznym stopniu zdekarbonizowany do 2040 r., ponieważ ambitne cele wymagają większej dostępności atrakcyjnej cenowo energii, wolnej od paliw kopalnych. Sektor celulozowo-papierniczy już teraz jest liderem wśród energochłonnych gałęzi przemysłu we wprowadzaniu ekologicznych zmian. Jego specyfika, polegająca na niższym zapotrzebowaniu na ciepło, czyni go idealnym kandydatem do wczesnego wdrożenia szerokiej gamy istniejących technologii energii odnawialnej, które nadal nie są jeszcze szeroko stosowane w warunkach przemysłowych.

Źródło: cepi.org